วันหนึ่ง โยมพ่อเมากลับบ้านไม่ได้ มีคนให้อาตมาพายเรือไปรับ
ตอนนั้น อาตมายังเป็นวัยรุ่น ทำงานมาทั้งวันก็อยากจะนอน….อยากพักผ่อน….
อาตมารู้สึกโมโหมาก
พอพายเรือกลับบ้าน ก็ทิ้งโยมพ่อไว้ในเรือ
แต่พ่อเมามากลุกไม่ไหว ตะโกนเรียก….
“ ไอ้ยอม… ไอ้ยอม… มาอุ้มกูขึ้นบ้านหน่อย… กูขึ้นไม่ไหว ”
ไอ้เราก็ทนรำคาญไม่ไหว เดินกระทืบเท้า ตึง.. ตึง.. ตึง..
กระชากร่างพ่ออุ้ม ในขณะที่อุ้ม..
ความรู้สึกเจ็บแค้นที่พ่อทำให้เราลำบาก ชอบด่าว่าเราเจ็บๆ
พออุ้มพ่อขึ้นมาจากเรือ… ถึงหัวสะพาน
จับร่างพ่อกระแทกกับหัวสะพาน ก้นพ่อกระแทกกับ พื้นไม้อย่างแรง เสียงดังโครม….
พ่อแกร้องไห้…. แล้วพูดว่า
“ ไอ้ยอมนะ… ไอ้ยอม.. กูอุ้มมึงมาแต่เล็กแต่น้อย….
กูนอนหลับ.. แต่มึงไม่ยอมนอน… ร้องไห้กวน..
กูต้องลุกมาอุ้มมึง…ร้องเพลงกล่อมให้มึงนอน
จะไปไหนมึงไม่ไหว.. มึงเหนื่อย. . กูก็ต้องอุ้มมึง.. ทั้งที่กูก็เหนื่อย
กูอุ้มมึง.. มึงทั้งขี้..ทั้งเยี่ยว.. ใส่กู
แต่กูไม่เคยทุ่มมึงลงกับพื้นเลย….
เพราะกูรักมึง……
วันนี้…มึงอุ้มกู เหล้ากูไม่ได้หกโดนมึงสักนิด มึงทุ่มกูลงพื้นทำไม…..”
พอพ่อพูดจบ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน มันไหลพรูลงมาอาบสองแก้ม
อาตมาเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน
ก้มลงกราบพ่อ แล้วพูดว่า
“ พ่อครับ ต่อจากนี้ไป… ผมจะอุ้มพ่อตลอดชีวิต
โดยไม่บ่นและทุ่มพ่อ ลงพื้นอีกแล้วละครับ”
หลังจากนั้น อาตมาทำงานอย่างหนักเพื่อมาให้พ่อ หวังให้พ่อสบายขึ้น
แต่เมื่อถึงวันนั้น มันก็สายไปแล้ว
โยมพ่อได้จากอาตมาไปแล้ว
คิดแล้วมันทรมานใจเหลือเกิน อาตมาทำผิดพลาดไปแล้ว และแก้ไขไม่ได้
จึงอยากเตือนทุกคนเอาไว้ ไม่อยากให้เสียใจไปตลอดชีวิต
พระพยอม ท่านได้เตือนสติแก่พวกเราแล้ว จงปฏิบัติถ้ายังมีโอกาส สิ่งที่ท่านทํากับเรามันเป็นสิ่งที่ท่านหวังดีกับเราเสมอ ขอให้รู้จักค้นหาหัวใจตัวเองให้ทันเวลา ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป
บทความอื่นที่สัมพันธ์กัน:
งานวิจัยเผย: คุณพ่อเป็นนักเล่านิทานก่อนนอนที่เก่งกว่าคุณแม่
มีข้อสงสัยเรื่องการตั้งครรภ์ หรือมีคำถามเรื่องการเลี้ยงลูกหรือเปล่าคะ? ติดตามอ่านบทความ หรือสอบถามสิ่งที่คุณอยากรู้ผ่านแอปของเราได้เลย
ดาวน์โหลด theAsianparent แอปพลิเคชัน ทั้ง IOS และ Android ได้แล้ววันนี้!
