1. ไม่สนใจว่าคุณจะเหนื่อยขนาดไหน
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย...พ่อแม่ละอยากรู้จริงจริ๊ง...ว่าหนูไปเอาเรี่ยวเอาแรงแบบนี้มาจากไหน ทำไมถึงไม่รู้จักเหน็ดรู้จักเหนื่อยบ้างเลย ถ้ายังนึกภาพแบบนี้ไม่ออกลองมองย้อนไปตั้งแต่ลูกๆของเรายังเป็นเด็กแรกเกิด เรียกได้ว่าพวกเราแทบจะไม่ต้องนอนกันเลยทีเดียว เผลอๆ นอนมันตรงซอกเตียงนี่แหละ ไม่ก็เล่านิทานไปหลับไปด้วยซ้ำ ก็แหม..มันเหนื่อยนี่คะ เรียกได้ว่าต้องดูแลกันยิ่งกว่าเซเว่นเลยทีเดียว แล้วยิ่งถ้าลูกไม่สบายด้วยแล้วละก็ เรียกได้ว่าฝันร้ายทั้งที่ลืมตาเลยละค่ะ บางทีตอนเช้าตื่นขึ้นมาหยิบผิดหยิบถูก เทกาแฟโดนมือตัวเองบ้าง ใส่เสื้อกลับด้านบ้างละ รองเท้าผิดข้างบ้างละ แล้วคุณพ่อคุณแม่คิดว่าลูกน้อยเขาเข้าใจเราไหมละคะ
"ถูกต้องค่ะ ไม่เข้าใจแล้วก็ไม่สนใจด้วย" ก็อย่างว่าละค่ะ พวกเขายังเด็กไร้เดียงสาเกินกว่าที่จะรู้และเข้าใจ ลูกๆแค่ต้องการที่จะไปเดินเล่นในสวนแถวบ้านแล้วก็ยังไม่อยากเข้าบ้าน ง่วงแต่ก็ฝืนลืมตาเพราะห่วงเล่นบ้างห่วงกินบ้าง เป็นธรรมดาของเด็กเล็ก แต่ถ้าโตขึ้นมาแล้วยังไม่รู้จักเวลาละก็ เห็นทีคงต้องเรียกมาคุยกันตัวต่อตัวแล้วใช่ไหมคะ
