ซึ้ง...ความเจ็บปวดของแม่ที่ต้องทำคีโมตอนท้อง

เรื่อง : คุณฐิดายุ เย็นใจ เขียนไว้ใน เรื่องแม่ ท้องทำคีโม เพจสมาคมว่าที่คุณแม่

คุณฐิดายุขณะตั้งครรภ์ช่วงให้คีโมเข็มแรก

สวัสดีว่าที่คุณแม่และคุณแม่ทุกคน…วันนี้ขอเล่าประสบการณ์และความรู้สึกต่าง ๆ..ในขณะตั้งครรภ์และรับคีโมค่ะ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับว่าที่คุณแม่และคุณแม่ทุกๆท่านที่อาจต้องการกำลังใจนะคะ….

ดิฉันถูกส่งตัวจากรพ.ราชบุรีเพื่อรักษามะเร็งเต้านมพร้อมกับฝากท้องที่รพ.ศิริราชค่ะ..เนื่องจากที่ศิริราชมีหมอเฉพาะด้านดูแลหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะแทรกซ้อนค่ะ..ได้ฝากท้องตอนสัปดาห์ที่ 16 ค่ะ หมอส่งอัลตร้าซาวน์ครั้งแรกที่ศิริราชใช้เวลาอัลตร้าซาวน์นานมากค่ะประมาณ 45 นาทีอาจารย์หมอบอกว่าเด็กแข็งแรงดีคุณแม่ไม่ต้องกังวล….

พอสัปดาห์ที่ 19 ก็ได้พบกับอาจารย์หมอที่ให้ยาคีโม คือ วันที่ 8 กค. 2556 เป็นคีโมเข็มแรก ตื่นเต้นที่สุดค่ะ กลัวก็กลัว แต่แฟนจะคอยให้กำลังใจปลอบใจอยู่ตลอดค่ะ ยามี 3 ตัวซึ่งมันเป็นสูตรที่อาจารย์หมอคำนวณ เพราะแต่ละคนรับยาไม่เหมือนกันค่ะ มีน้ำแดง 1 ขวด อีก 2 ขวดน้ำขาว

วิธีการให้คีโมเหมือนเรานอนให้น้ำเกลือนั่นแหละค่ะ…พยาบาลเรียกชื่อให้เตรียมตัว (คุณพยาบาลและคนไข้ที่รอรับคีโมตกใจกันทุกคนเพราะเป็นคนเดียวที่ตั้งครรภ์) นอนรอที่เตียงสักพักพยาบาลก็มาเปิดเส้น พร้อมกับซักประวัติอีกค่ะ (โดนถามและซักประวัติบ่อยมากค่ะ) พยาบาลอธิบายถึงยาแต่ละตัวพร้อมกับให้ดูชื่อ-นามสกุลอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ..เริ่มให้น้ำแดงตัวที่ 3ค่ะ ยาเริ่มวิ่งเข้าแขนร้อนวูบ ๆ วาบ ๆ แต่ไม่แสบนะคะ ทนไหวต่อจนตัวที่ 2 หมดก็รู้สึกเฉย ๆ ค่ะ (ยังคิดในใจว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิดเลย) มาเจ็บจี๊ดตอนตัวที่ 3 ค่ะ ทรมาน เริ่มแสบเข้าดั้งจมูก แสบคอแสบตาแสบขึ้นสมองตัวนี้แรงสุด (มือลูบท้องบอกลูกให้อดทนหน่อยนะ) ใจไม่ดีเหมือนกันค่ะ กลัวแท้ง

ให้ยาแต่ละครั้งประมาณเกือบ 2 ชั่วโมงค่ะ ระหว่างให้ยาพยาบาลอยู่ด้วยตลอดค่ะ คอยถามว่าไหวไหมปวดมากหรือเปล่า..ชวนคุยด้วยตลอด พอยาหมดก็นอนสักพัก ฉันโชคดีค่ะที่ไม่อาเจียน ดื่มน้ำได้เยอะ แล้วก็เดินทางกลับบ้านค่ะ (การเดินทางจากราชบุรีมากทม.ใช้บริการรถไฟฟรีค่ะ..แฟนปลุกอาบน้ำตี 4 ครึ่ง ออกจากบ้านตี 5 เพื่อมารอรถไฟ ที่สถานีเจ็ดเสมียน รถไฟมาตี 5.15 ค่ะ นั่งหลับตลอดเส้นทาง 2 ชั่วโมงค่ะถึงสถานีธนบุรี 7 โมงกว่า แล้วก็ต่อรถกระป๋องอีกคนละ 7 บาทถึงโรงพยาบาลค่ะ…เหนื่อยเมื่อยแต่ก็อดทนมาก ๆ ค่ะ)

อ่านต่อหน้าถัดไป >>>

อาการหลังจากได้ยาไปประมาณ 1 อาทิตย์กว่าคือ เริ่มเจ็บปากเจ็บลิ้น ยังพอทานข้าวได้แต่ไม่มากค่ะ ร้อนในตัวเหมือนเรานอนในเตาตู้อบ เปิดพัดลมช่วยได้นิดหน่อยค่ะ อยากบอกว่าร้องไห้เกือบทุกวันจริง ๆ ค่ะ..น้ำตาไหลมือลูบท้องบอกลูก..สู้ ๆ ยาให้ 3 สัปดาห์ครั้งค่ะ เข็มที่ 2 วันที่ 29 กค. 2556 ค่ะ แต่ละครั้งต้องเจาะเลือดเพื่อดูว่าเกล็ดเลือดต่ำมากไหม มาหาหมอเพื่อตรวจครรภ์ 1 เดือนครั้งค่ะสลับกับมาให้ยาคีโม 3 สัปดาห์ครั้ง (ผมร่วงตั้งแต่เข็มแรกค่ะ หลังจากให้ยาประมาณ 1 อาทิตย์แล้วโกนออกหมดอาทิตย์ที่ 2)

ให้ยาเข็มที่ 3, 4 เริ่มปวดปากมากขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ กินอะไรแทบไม่ได้เลย อ้าปากไม่ขึ้น เป็นแผลเต็มปากเต็มลิ้น ฟันกร่อนด้วยค่ะ ฟันหลุดเป็นชิ้น ๆ และช่วงเข็มที่ 4 น้องเริ่มดิ้นน้อยลง อัลตร้าซาวน์แล้วน้ำหนักตัวไม่เพิ่ม หมอที่ฝากท้องบอกว่าอาจต้องผ่าน้องออกมาเลี้ยงข้างนอกก่อน เกิดจากรกเริ่มมีปัญหาค่ะ ช่วงนี้เริ่มอัลตร้าซาวน์ถี่ค่ะ หมอนัด 2 อาทิตย์/ครั้ง

พอถึงเข็มที่ 5 คือ วันที่ 30 กย. 2556 เริ่มท้อมาก ๆ ค่ะ เพราะเกิดอาการเจ็บปวดที่ปากมากขึ้นมาก ๆ ค่ะ ร้อนในตัวเหมือนโดนไฟเผา กินอะไรไม่ได้นอกจากนม ดูดนมทีน้ำตาร่วงค่ะ..จนมาเข็มสุดท้ายเข็มที่ 6 วันที่ 21 ตค. 2556 ตัดสินใจขอหมอ บอกว่าไม่ไหวแล้ว ยังไงก็จะไม่ให้คีโมเข็มสุดท้าย..แต่สุดท้ายก็ไม่รอดอยู่ดีค่ะ ขอบคุณหมอที่ช่วยลดตัวยาให้นิดหน่อย..

น้องเก้า ลูกชายสุดที่รักของคุณฐิดายุ

วันที่ 31 ตค. 2556 วันนัดตรวจครรภ์ เป็นวันดีค่ะ..อัลตร้าซาวด์เสร็จปุ๊บ ต้องคลอดด่วน!! น้ำคร่ำแห้ง น้องเริ่มหายใจเบาลงหัวใจน้องเต้นไม่คงที่..นอนรอเข้าห้องผ่า

เวลา 21.54 น. ได้เจอหน้าน้องเก้าค่ะ..(อายุครรภ์ 36สัปดาห์ กำหนดคลอด 29 พย. 2556) น้ำตาไหลเลยเรา(ผ่าแบบบล๊อคหลังค่ะ) น้องเก้านอนห้อง ICUเกือบเดือนค่ะ หมอพยาบาลเลี้ยงให้ น้องอดกินนมแม่ค่ะต้องกินนมผสม..ดิฉันไปกลับกทม.- ราชบุรีทุกวันด้วยรถไฟฟรีเพื่อมาเยี่ยมน้อง วันที่ 22 พย. 2556 น้องได้กลับบ้านด้วยน้ำหนัก 2180 กรัม จากแรกเกิด 1640 กรัม

ประสบการณ์ครั้งนี้ดิฉัน ได้อะไรดี ๆ คืนกลับมาเยอะมาก ๆ ค่ะ ถ้าให้เทียบกับนม 1 เต้าที่เสียไป มันคุ้มค่ามาก ๆ ค่ะ ‎สามีที่รักเรามาก ๆ หอมแก้มทุกวันก่อนออกบ้านก่อนนอน‬ จับมือทุกคืนที่นอนข้างกันได้มองเห็นสัจธรรมการเกิดแก่เจ็บตายของมนุษย์ ทำให้ปลงได้ ปัจจุบันมะเร็งมันลามเข้ากระดูกหน้าอกและกระดูกสันหลังข้อที่ 12 แล้วค่ะ‬…ช่างมันค่ะ ฉันสู้..ฉันไม่ยอมแพ้มันอย่างแน่นอน..มันอยากอยู่กับเราได้เราก็ต้องอยู่กับมันได้จริงไหมคะ

หวังว่าเรื่องราวของดิ‬ฉัน…จะเป็นกำลังใจและเป็นประโยชน์อย่างยิ่งกับว่าที่คุณแม่และคุณแม่ทุก ๆ ท่านค่ะ ขอบคุณทุก ๆ ข้อความ ขอบคุณทุกกำลังใจ…เพราะมันคือกำลังใจอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้ฉันสู้ต่อ‎ค่ะ‬….ขอฝากเรื่อง ท้องทำคีโม เป็นข้อคิดไว้ด้วยนะคะ

ที่มาจาก : haijai.com

บทความที่น้าสนใจ อื่น ๆ

อาการมะเร็งเต้านม กับสัญญาณเตือนภัยจากร่างกาย

ของบำรุงคนท้อง สำหรับแม่ท้อง 4 เดือน