‘ถ้ามีเลือดออก มีมูกเลือด ปวดท้องเกร็ง ให้รีบมาหาหมอนะครับ อย่ารอ’ คำพูดหมอดังขึ้นมาในหัวอีกรอบ ตอนที่ไปเข้าห้องน้ำแล้วเห็นก้อนเมือกๆสีน้ำตาล เหมือนตอนหลังประจำเดือนหมดไป2วัน ติดที่กกน.
“แล้วนี่กูต้องไปรึยัง” วันนี้วันที่28 พ.ค. หมอนัดตรวจ30 พ.ค. นัดผ่าคลอด4 มิ.ย. คิดอยู่ทั้งวัน ระหว่างคิดก็เดินห้างไปดึงเวลาจนเย็น ก็คิดว่าหมอกลับบ้านละค่อยไปพรุ่งนี้ละกัน เกรงใจหมอ
ตี5 วันที่29พ.ค. ‘ปวดท้องเหมือนเป็นปจด.’ โอ๊ะ หมอบอกให้นับ ถ้าปวดทุก10นาที ให้รีบมา…นับไปนับมา หลับ! ตื่นอีกที8โมง ก็เอ๊ะ ไม่น่ามีอะไรรึเปล่านะ
วันนี้ทั้งวัน ก็ไปหาเพื่อน นั่งเล่นคาเฟ่ ปิดท้ายด้วยกินHaidilaoแบบเต็มคาราเบล ระหว่างวันก็มีท้องแข็งบ้าง แต่ก็นึกว่าเป็นเพราะหัวเราะท้องเลยแข็ง แต่นึกขึ้นได้ว่าหมอนัดวันที่30 พ.ค. ด้วยความที่กลัวหมอจะว่า ว่าทำไมท้องแข็ง มีมูกเลือดแล้วไม่รีบมาหลังกินข้าวเลยชิงไปหาหมอก่อน แต่กว่าจะกินเสร็จก็4ทุ่มครึ่ง ไปถึงหมอกลับแล้วเลยต้องไปห้องฉุกเฉินจ้า
“มาทำไมครับ” หมอห้องฉุกเฉินถาม “เอออ เมื่อวานมีมูกเลือดค่ะ เมื่อเช้ามีปวดท้องบีบ วันนี้ทั้งวันก็มีท้องแข็งบ้างแต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไร” หมองง กูก็งง 5555 ที่มาเพราะสามีจ้า นางกลัวเป็นอะไรเพราะบ่นมาทั้งวันเรื่องท้องแข็งไงหมอเลยส่งไปที่ห้องคลอดเพื่อเช็คว่ามดลูกบีบตัวมั้ย
“มาทำไมคะ” หมอห้องคลอดถาม พร้อมหน้าเหวี่ยงเล็กน้อย เพราะมัน5ทุ่มแล้ว ส่วนกูตอบไปเหมือนเดิม หมอห้องคลอดเลยติดอุปกรณ์ที่ท้องแล้วเดินจากไป ผ่านไป15นาที กลับมาพร้อมถามว่า เมื่อกี้มีปวดบีบมั้ยคะ กูก็ไม่รู้จ้าเพราะมัวแต่เหม่อ เลยตอบไปว่ามีบ้าง 2-3ครั้ง แต่หมอทำหน้าเหนือแล้วบอกว่าไม่มีนะคะ เมื่อกี้เป็นเด็กโก่งตัว กูเลยทำหน้าเหม่อ พร้อมคิดว่า ‘ก็กูไม่เคยท้องไง’ แล้วเครื่องก็อ่านว่ามดลูกบีบ ต่อหน้าหมอเลย วรั้ยยยย ทำดีมากลูกก กู้หน้าแม่
“งั้นขอเช็คปากมดลูกนะคะ” พร้อมใส่ถุงมือ ใส่เจล ล้วงงงเข้าไปเลยค่าาา หมอเอามือออกมาพร้อมมูกสีน้ำตาลนิดหน่อย “เปิด1เซนค่ะ จะคลอดเลยมั้ยคะ” กูแบบ ห๊ะ แล้วมันหมายความว่ายังไง บอกไม่คลอดก็ได้เหรอ แล้วเปิด1เซนมันจะเปิดต่อมั้ย แล้วกูต้องทำยังไง แต่ก็ตอบไปแบบงงๆ “คลอดก็ได้ค่ะ”
แล้วหมอห้องคลอดก็โทรหาหมอฝากท้อง หมอฝากท้องก็ถามย้ำอีกทีว่า “จะคลอดเลยใช่มั้ยครับ ถ้าคลอดก็พรุ่งนี้9โมงห้องว่างคลอดได้เลยครับ” กูก็เริ่มสับสน ว่าเอ๊ะ หรือว่ามันยังไม่ต้องคลอดก็ได้ แต่ที่เคยได้ยินมามันเปิดชั่วโมงละเซนไม่ใช่เหรอ นับๆไปจากตอนนี้ ถ้าผ่า9โมง มันก็เปิด10เซนพอดีสิ แล้วคือยังไงถ้าปากมดลูกเปิดหมดแล้วจะผ่าคลอดได้มั้ย แต่ก็ตอบไปอีกที “คลอดค่ะหมอ” เอ้า ข้าน้อยเซื่อว่า ครึ่งนึงในห้องนี้ ง๊ง!
แอดมิดตอนเที่ยงคืน พร้อมบอกสามีว่าคลอดวันนี้แหละ สามีก็งง นี่ก็เลยบอกว่า”ชั้นก็งง แต่ปากมดลูกเปิดแล้ว1เซนเลยคิดว่าคลอดเลยแล้วกัน” สามีก็กลับไปเอาของ นี่ก็อาบน้ำสระผม ถ่ายรูปไป1แชะ
ระหว่างที่รอก็นอนคิดเรื่อยเปื่อยอยู่ พยาบาลก็เดินเข้ามา ตอนตี2“พอดีคุณหมอมีเคสด่วนตอนตี4 ขอเลื่อนผ่าเป็นตี5หลังเคสนั้นเลยนะคะ” กูแบบตกใจ จากมีเวลาทำใจ7ชม.ตอนนี้เหลือ2ชม. “แต่เพิ่งกินข้าวมาตอน4ทุ่มครึ่งนะคะ จะต้องรอให้ครบ8ชม.มั้ยคะ” ถามเพื่อยื้อเวลา แต่พยาบาลดับฝัน “อ๋อ ตี5ก็ย่อยหมดแล้วค่ะ”
ตี3 นอนไม่หลับ พร้อมเริ่มปวดท้องมากขึ้น แบบเหมือนเป็นปจด.ทุก10นาที ‘นี่ถ้ากูบอกว่าไม่คลอดแล้วกลับไปนอนบ้านจะทำยังไงนี่’ คิดพร้อมจับที่กั้นเตียงดึงแก้ปวดได้เหมือนกันนะเนี่ย
ตี5 พยาบาลมารับ เดินปรี่ไปนั่งวีลแชร์ ขอเรียกว่าวีลแชร์ท่านประธาน มันสูง มันนั่งสบาย แล้วก็ไปห้องคลอดตี5:30 เซ็นต์เอกสาร พบหน้าหมอเดินมาเป็นทีมแบบซีรีย์เกาหลี แล้วกูก็ถูกเข็นไปบวชชีน้อง พยาบาลโกนแบบมืออาชีพ โกนแค่ที่จำเป็นเพราะต้องติดเทป แล้วก็เหลือส่วนเคราไว้ถักเปีย 5555
ตี5:35 กูที่อยู่ในห้องผ่าตัดกำลังมองทุกคนที่เตรียมของพึ่บพั่บๆ แล้วหมอก็มาบล็อคหลัง หมอให้นั่งกอดหมอน แล้วเอานิ้วจิ้มไปที่จะฉีด ยังไม่ทันตั้งตัว เข็มก็จิ้มไปแล้ว อ๊ะ ไม่เจ็บอย่างที่คิด แล้วจากที่หมอฉีด ก็อุ่นๆไล่ลงไปที่ก้น ที่ขาจนถึงเท้า กูถูกวางกลับไปยังท่านอน แล้วก็ดึงชุดออกไป หนาวว หนาวจนมือสั่นปากสั่น แต่ส่วนเอวลงไปอุ่นมากแล้วก็ไม่รู้สึกอะไรเลย
ตี5:57 ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก มัวแต่กังวลว่าหมอกับพยาบาลจะเห็นจั๊กแร๊ดำ เพราะต้องนอนกางแขน เหมือนนอนอยู่เฉยๆ แล้วก็ถูกดึง2ที แล้วลูกก็ออกมาแล้ว พยาบาลเอาลูกให้ดู กูก็ดูแบบงงๆ เห็นขาวๆ หัวดำๆ แล้วก็เอาไป ตอนนั้นก็นึกไปว่าทำไมสามีไม่เข้ามาด้วย หรือว่ากูต้องขอรึเปล่า แล้วเมื่อกี้ลูกหน้าตาเป็นยังไงนะจำไม่ได้ จะสลับกับใครรึเปล่าเพราะเกิดใกล้ๆกัน แล้วก็หลับไปเลย
6:20 ตื่นมาอีกที มีกูและพยาบาลอีก1คนในห้องผ่าตัด สิ่งแรกที่คิดคือ เมื่อกี้กูกรนมั้ยนะ แล้วก็หลับต่อ ตื่นอีกทีพยาบาลปลุกพากลับห้อง
6:30 กลับมาห้อง สามีเอารูปลูกมาอวด ส่วนกูขอหลับก่อนจ้า ยังไม่เจ็บไม่ปวดแผล แต่กลัวว่าหลังจากนี้จะไม่ได้หลับสบายอีกยาวว