หยอกล้อเด็ก แหย่เด็ก เรื่องสนุกของผู้ใหญ่
หยอกล้อเด็ก เป็นพฤติกรรมที่ผู้ใหญ่มักจะชอบทำไว้แกล้งเด็กอยู่เสมอ เพราะรู้สึกว่าสนุก สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับทุกคนได้ การหยอกล้อมีหลายรูปแบบทั้งการกระทำอย่างการจั๊กจี๊ การหยิกแก้ม การจ๊ะเอ๋ และคำพูด อย่างเช่น การตั้งฉายา การเรียกชื่อผิดๆ เป็นต้น สิ่งเหล่านี้ถ้ารู้จักขอบเขตหรือรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ชอบก็ควรหยุด หากการหยอกล้อนั้นล้ำเส้นมากเกิน พอรู้ว่าเด็กไม่พอใจก็ยังคงแหย่ไปเรื่อยๆ สิ่งนี้จะทำให้เกิดผลเสียมากกว่า
การหยอกล้อเด็กด้วยคำพูดแรงๆ ล้ำเส้น มักจะเกี่ยวกับเรื่องของผลการเรียน ลักษณะรูปร่างหน้าตาของเด็ก ทำให้เด็กรู้สึกสูญเสียกำลังใจ และเกิดเป็นปดด้อยในชีวิต การล้อเรื่องฐานะทางบ้านก็อาจทำให้เด็กรู้สึกปลแกแยกกว่าเด็กคนอื่น สิ่งเหล่านี้ล้วนส่งผลเสียพัฒนาการของเด็กทั้งด้านอารมณ์ จิตใจ และการเข้าสังคมในอนาคต ดังนี้
1. ทำให้เด็กเป็นคนขาดความมั่นคงทางอารมณ์
การที่เด็กถูกล้อด้วยการแหย่แรงๆ ของผู้ใหญ่เป็นประจำ เช่น หนูอ้วนเหมือนหมูเลย ถ้าดื้อแม่จะให้ผีจับตัวไปนะ หรือถูกเอาของผ้าเน่าไปซ่อนให้หาไม่เจอบ่อย สิ่งเหล่านี้จะทำให้เด็กเกิดรู้สึกอึดอัด และจะรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นคนเรื่องสนุกขบขันของคนอื่นจนเกิดอาการไม่พอใจ และกลายไปสู่ความเครียดและความกดดันที่เกิดขึ้นเรื่อยๆ โดยที่เด็กไม่สามารถแก้ไขได้โดยตัวเอง
เมื่อเด็กขาดความมั่นคงในอารมณ์ จะทำให้เด็กตกอยู่ในความเครียดตลอดเวลสที่มาจากความฝังใจอดีต เมื่อเจอเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิตประจำวัน เด็กก็จะกลายเป็นคนที่จัดการกับอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ ไม่รู้จักรับมือกับอารมณ์ของตนเอง กลายเป็นเด็กโมโหง่าย อยู่แต่กับความกลัว หวาดระแวง และทำให้ใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างยากลำบาก
2. ขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง
คำพูดหยอกล้อขำๆ ของผู้ใหญ่ บางครั้งก็อาจทำลายความเชื่อมั่นของเด็กได้ เช่น การบ้านง่ายๆ ทำไมทำไม่ได้ ทำไมลูกไม่ทำตัวเหมือนเพื่อนละ หรือทำตามอบบเพื่อนสิ เพื่อนเก่งกว่าลูกอีกนะ หรือกินนมบ้างเปล่าทำหมตัวเตี้ยจัง คำพูดเหล่านี้มักจะทำให้เด็กเกิดความรู้สึกด้อยค่า และคิดว่าตัวเองคงทำอะไรไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้ดีเหมือนกับเพื่อน หรือเหใือนกับเด็กคนอื่นๆ ค่ะ
เมื่อเด็กขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง เมื่อโตขึ้นเด็กจะรู้สึกวิตกกังวลตลอด และคิดว่าตัวเองคงทำอะไรก็ไม่ดี รู้สึกผิดเวลาลงมือทำอะไรสักอย่าง และขาดแรงจูงใจในการทำงาน การเรียน หรือการทำกิจกรรมร่วมกับผู้อื่น จนท้ายที่สุดเด็กก็จะกลายเป็นคนที่ไม่กล้าเข้าสังคม ทำตัวแปลกแยก ต่อต้านสังคม และร้ายแรงที่สุดกลายเป็นว่าทำร้ายตัวเองไปได้เลย
3. เกิดพฤติกรรมเลียนแบบที่ไม่ดี
วัยเด็กเป็นวัยที่มักจะชอบเรียนรู้ เลียนแบบ และจำนำกลับไปใช้ หากเด็กอยู่กับสภาพแวดล้อมที่คนรอบข้างเป็นคนที่ชอบแกล้ง หรือชอบพูดล้อเลียน หยอกล้อ ด่าทอผู้อื่นเสมอๆ เด็กก็จะกลายเป็นคนแบบนั้น เพราะคิดว่าเป็นพฤติกรรมที่เป็นปกติธรรมดา ใครๆ ก็ทำกัน เนื่องจากในวัยเด็กยังไม่สามารถที่จะแยกแยะได้ว่าคำพูดไหนที่เป็นการหยอกล้อธรรมดา และไม่รู่ว่าการพูดแบบนี้ไม่สามารถพูดได้กับทุกคนนั้นเองค่ะ
เมื่อเด็กกลายเป็นคนที่ชอบพูดล้อเลียนคนอื่นแรงๆ จากการพูดหยอกล้อสนุกๆ ของตัวเองแต่กลับกลายเป็นสร้างความรำคาญใจให้กับเพื่อนหรือผู้อื่น จนสุดท้ายกลายเป็นคอยต่อว่าคุกคามเพื่อนอย่างรุนแรงเพียงเพราะความสนุกปากเท่านั้น แน่นอนว่าส่งผลเสียกับเด็กโดยตรง เพราะจะทำให้เด็กไม่สามารถเข้ากับคนอื่นได้ และกลายเป็นเด็กที่ไม่มีเพื่อนไปในที่สุด
ที่มา: mgronline
บทความอื่นๆ ที่น่าสนใจ:
ลูกดื้อ สอนไม่จำ ผิดที่ลูกหรือเป็นเพราะเราเองที่สอนลูกผิดวิธี
พ่อแม่ที่ตีลูก ดุด่าลูก ใส่อารมณ์กับลูก ระวังลูกโตไปเป็นเด็กเสียคน ไร้วินัย