เลี้ยงลูกยุคใหม่ ต้องไม่ตี วิจัยเผย ยิ่งตีลูกยิ่งทําให้ลูกคิดไม่เป็น ลูกเป็นซึมเศร้า
โดยจากงานวิจัย รองศาสตราจารย์ เอลิซาเบธ เกอร์ชอฟฟ์ นักวิชาการด้าน วิทยาศาสตร์ครอบครัวและด้านการพัฒนาการของมนุษย์ จากมหาวิทยาลัยเท็กซัส (Texus University) ร่วมกับกับ รองศาสตราจารย์แอนดรูว์ โกรแกน-เคย์เลอร์ สำนักจิตวิทยาสังคม มหาวิทยาลัยมิชิแกน (Michigan University) สหรัฐอเมริกา แสดงให้เห็นว่า ยิ่งตีลูกยิ่งทําให้ลูกคิดไม่เป็น
โดยการวิจัยนี้ใช้กลุ่มตัวอย่างเป็นเด็กกว่า 160,000 คนพบว่า การตีลูกไม่เพียงไม่ส่งผลให้ลูกเชื่อฟังพ่อแม่มากขึ้น แต่ยังส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมและจิตใจของลูกในระยะเวลายาวด้วย
ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า การตีเด็กด้วยมือก่อให้ผลลบ 13 อย่าง จากจำนวน 17 อย่าง ที่น่าสังเกตเป็นพิเศษ เด็กที่ถูกตีมีแนวโน้มที่จะโตขึ้นเป็นคนมีปัญหาด้านสุขภาพจิต มีลักษณะที่ต่อต้านสังคมมากขึ้น
ผลการวิจัยนี้มีความสอดคล้องกับผลงานวิจัยก่อนหน้าที่แสดงให้เห็นว่า เด็กที่โดนตีนมีผลเชื่อมโยงในระดับไอคิวที่ต่ำ ระดับความก้าวร้าวที่สูง มีปัญหาหดหู่ ซึมเศร้า ความกระวนกระกวาย และ ความหวาดระแวง
ถึงแม้ว่าการศึกษาของงานจิวัยแสดงให้เห็น เด็กที่ถูกตีมีแนวโน้มจะเชื่อฟังมากกว่าเดิม แต่เป็นเพียงระยะสั้นเท่านั้น เพราะระยะยาวเด็กจะยื่งดื้อมากกว่าเพื่อนในระดับเดียวกันที่ไม่ถูกตี
โดย พญ.จิราภรณ์ อรุณากูร กุมารแพทย์เวชศาสตร์วัยรุ่น คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี และเจ้าของเพจเลี้ยงลูกนอกบ้าน เผยว่า การถูกตีจะทำให้ลูกหรือเด็กนั้นอยู่ใน “ภาวะไม่ปลอดภัย” ลูกบางคนจะตอบโต้ ในแต่ละรูปแบบที่แตกต่างกัน บางคนสู้โดยใช้กำลัง บางคนดื้อเงียบ บางคนเลือกที่จะหนี บางคนกลัว และเมื่อเด็กรู้ตัวว่าไม่สามารถสู้ได้ เขาก็จะตอบโต้ในรูปแบบต่างๆ ที่แปลกไป ลูกจะรู้สึกว่าจะเอาตัวเองไปอยู่ในภาวะที่ไม่ปลอดภัย
ลูกบางคนหลังจากโดน รากพื้นฐานของคนไทยคือ “รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี” นั้นก่อให้เกิดภาวะและผลเสียหลายอย่าง เด็กบางคนกลายเป็น เด็กยอม ยอมทำตาม ยอมฟัง ซึ่งพ่อแม่จะเข้าใจว่าลูก หรือ เด็กที่ฟังนั้น ดี และ เรียบร้อย แต่ สิ่งที่ลูกต้องแลกมาคือตัวตน (Self-Concept) และเขาจะเริ่มยอมรับว่าตัวเขาเหมือนคนขี้แพ้ คนไม่มีกำลัง และ กลายเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งในตัวเลขปัจจุบันของวัยรุ่นไทยที่เป็นโรคซึมเศร้าอยู่ที่ 17% ซึ่งไม่น้อยเลย
การตีหรือการลงโทษลูกโดยใช้กำลังทำร้ายร่างกาย ดุด่าถ้อยคำรุนแรงหรือการลงโทษที่ทำให้เกิดการอับอาย ถือว่าเป็นเรื่องของ physical abuse (การทำร้ายร่างกายที่เห็นบาดแผลได้ชัดเจน) และ emotional abuse (การทำร้ายทางด้านจิตใจ และมักจะแสดงออกมาทางคำพูด) โดยเฉพาะคุณครูที่มีการลงโทษเด็กด้วยการตีเด็ก โดยมีคำพูดที่ว่า “ครูตีคือครูมักง่าย เพราะการตีมันง่าย หยุดพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ได้ทันที โดยที่ครูไม่ต้องคิดอะไร พอ ๆ กับที่เด็กไม่ได้พัฒนาอะไรเลย”
สาเหตุที่ไม่ควรตีเด็ก ก็เพราะว่าเด็กมักจะเรียนรู้พฤติกรรมด้วยการเลียนแบบ จึงไม่แปลกถ้าเด็กจะตีพ่อแม่คืน หรือโตขึ้นไปก็จะซ้อมเมีย เห็นใครผิดก็รุมประชาทัณฑ์ทั้ง ๆ ที่ กฏหมายก็มีวิธีลงโทษ
พ่อแม่ยุคใหม่ต้องเลี้ยงลูกให้เก่งกว่าคนรุ่นเก่า
คนสมัยก่อนที่เลี้ยงลูกแบบด่าทอทุบตี จะเห็นว่าปัจจุบันนี้คนเหล่านั้นกลายเป็นคนที่เละเทะ ฝ่าฝืนกฎกันโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ไม่มีใครเห็นก็แอบทำ ไม่มีตำรวจก็แอบทำ เพราะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เนื่องจากไม่เคยฝึก และเคยชินกับการถูกควบคุมจากภายนอกแต่เด็ก ยิ่งเด็กในยุคนี้มีสิ่งที่ล่อตาล่อใจก็มากขึ้น ดังนั้นเด็กรุ่นใหม่จะใช้ชีวิตยากขึ้น ทำให้เขาต้องเก่งกว่าคนรุ่นเก่า ๆ
เก่งไม่ใช่ชีวิตไม่เคยด่างพร้อย แต่ด่างพร้อยแบบที่เรียนรู้แล้วว่าจะควบคุมตัวเองยังไงไม่ให้ด่างพร้อยซ้ำกับเรื่องเดิมได้ คือ การควบคุมตัวเองยังไงได้ โดยไม่ต้องให้ใครมาควบคุมเป็นสิ่งสำคัญที่พ่อแม่ควรเน้นสอนกับลูกให้มากๆ โดยพยายามให้ลูกทำตามกฎกติกาของสังคม ฝึกความรับผิดชอบในตัวเอง เช่น มีหน้าที่เรียน คือต้องไปเรียน จะได้มีความรู้ ได้มีงานทำ เลี้ยงตัวเอง ไม่ใช่ไปเรียนเพราะกลัวครูตี แม่ด่า พอไม่มีครูหรือแม่ก็ไม่ไปเพราะมันคุมตัวเองไม่ได้ ต้องรอให้คนอื่นคุม
การลงโทษแบบให้รับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำนี่แหละ มันยากสำหรับคนเป็นพ่อแม่ ใครจิตใจอ่อนแอไม่มั่นคงก็ทำใจไม่ได้ แต่พ่อแม่ก็ต้องทำ แรกๆ อาจจะเหนื่อยหน่อยเพราะเด็กยังไม่เคยได้เรียนรู้การจัดการการโกรธของตัวเอง เวลาที่ลูกสงบไม่ได้พ่อแม่ก็ไม่ควรโมโหใส่ลูก เอาลูกเข้ามากอดพูดกับลูกดีๆ แล้วเด็กจะค่อยๆ ซึมซับและค่อยๆ เรียนรู้วิธีการจัดการอารมณ์ของตัวเองได้เอง
ที่มา : 1
บทความอื่นๆที่น่าสนใจ :
เพราะยาเสพติด ทำให้พ่อแท้ ๆ ตีลูกจนไม่สามารถลุกเดินได้
ตีลูกดีไหม ลงโทษลูกอย่างไร ให้ลูกได้บทเรียน แต่แม่ไม่ปวดใจ
ห้ามพ่อแม่ตีลูก ญี่ปุ่นเตรียมออกกฎ! หลังสถิติเด็กถูกทำร้ายพุ่งสูง พ่อแม่ไทยทำบ้างดีไหม?