พูด "ไม่" แบบไหนที่ทำให้ลูก ไม่รู้สึกแย่

การปฏิเสธลูกหรือห้ามลูกทำอะไรนั้น ไม่จำเป็นเลยที่เราจะใช้แต่คำว่า “ไม่” เราสามารถสรรหาคำอื่นมาพูดก็ได้ ยกตัวเหตุการณ์ เวลาที่ลูกจะกระโดดจากที่สูง ปกติแล้ว เราก็มักจะพูดว่า “ไม่กระโดด”กันใช่ไหมคะ ทำไมเราไม่ลองเปลี่ยนคำพูดใหม่มาเป็น “ตกมาแล้วเจ็บนะ” อะไรแบบนี้เป็นต้นแทน

เราสามารถสร้างความสมดุลได้ระหว่างการปฏิเสธลูกกับความรักที่เรามีให้ เพราะการปฏิเสธลูกเพียงอย่างเดียว จะทำให้ลูกรู้สึกว่าเราต่อต้านพฤติกรรมของเขา ไม่เข้าใจ และไม่รักเขาอีกต่อไป ดังนั้นเราควรสร้างความสมดุลโดยการให้เหตุและผล ยกตัวอย่างเช่น “แม่ไม่ชอบที่ลูกทำแบบนี้เลย เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูก แม่คงจะเสียใจ เพราะแม่รักลูกมากนะ” เป็นต้น

การปฏิเสธลูกที่ดีที่สุดคือ การทำให้ลูกดูเป็นตัวอย่าง โดยเฉพาะตัวอย่างที่ดี หากเราไม่ชอบหรือไม่อยากให้ลูกทำอะไร เราก็ควรที่จะไม่ทำสิ่งนั้นให้ลูกดู

บ่อยครั้งที่การปฏิเสธหรือการห้ามของพ่อแม่นั้นทำให้ลูกรู้สึกแย่ ยกตัวอย่างเช่น ลูกชอบทานช็อกโกแลต แต่ด้วยความเป็นห่วงของพ่อกับแม่ ก็มักจะสั่งห้ามไม่ให้ลูกทาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนกลางคืน ดังนั้น ในเมื่อเรารู้ว่าลูกเราชอบ เราก็ควรที่จะหาวิธีการห้ามปรามลูกโดยใช้คำพูดในเหตุและผล เช่น “แม่รู้ว่าลูกชอบ แต่ถ้าลูกทานตอนนี้ มันจะทำให้ลูกฟันผุนะจ้ะ” เป็นต้น

เวลาจะอธิบายอะไรให้ลูกฟัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กในวัยเล็ก พ่อแม่ควรที่จะใจเย็น ๆ และค่อย ๆ บอกลูก ยกตัวอย่างเหตุการณ์ในขณะที่ลูกชอบโยนอาหารลงพื้นมากกว่าทาน แทนที่เราจะบอกว่า "อย่าโยนอาหารลงพื้น!" เราก็สามารถอธิบายให้ลูกฟังได้ว่า “อาหารนี้มีไว้รับประทานนะจ้ะ ไม่ได้มีไว้โยนลงพื้น ถ้าหนูอยากเล่น ก็รีบทานให้เรียบร้อยแล้วเดี๋ยวเราไปเล่นกัน” เป็นต้น